nooit geweten dat het leven zo hard kon zijn.
ik zit hier in mijn kamer met mijn rug tegen de kachel muur.
Een traan rolt over mijn wang, ik had nu bij jou willen zijn.
I listen to the music that I have always listened with you!
Altijd gedacht dat niemand écht van me zou houden, maar toen jij in mijn leven verscheen wist ik dat ik het goed fout had.
Je hebt zoveel met me gedaan, zoveel voor me betekend.
In de knallende regen naar me toegefietst, me altijd veilig thuis gebracht en van me gehouden hoeveel niemand deed.
Ik kan me nu wel groot gaan gedragen, maar ik geef toe dat ik je mis.
Hier voor me staat een foto, jij en ik als piet. Dat was me een tijd. En ook al was het toen nog niet echt, dat was de leukste tijd.
Ik mis je armen om me heen, je ogen die me aankeken hoe niemand deed. Ik mis alles wat van jou was. Ik probeer je te vergeten en verder te leven maar word te vaak herinnert aan de tijd dat ik nog met jou was. Het zijn de kleine dingen die het doen en die ik nu zo mis.
Als ik naar berkel moet, fiets ik de weg die wij zovaak naar elkaar gereden hebben. Als ik uitgaa ben ik met jou en de groep. En zelfs als ik in mijn bed lig mis ik jou. Jij was degene waar ik ECHT van hield.