Ik wou even weg voor de drukte om mij heen
Maar ze kwam bij mij staan en zei
Dat ik de enigste was die altijd op haar scheen
Ze liet mij haar dagboek lezen
Waarin ik superman mocht wezen
Opeens snapte ik waarom ik haar stiekem zo liefhad
Zij die net als ik ‘ s avonds haar tranen liet gaan
En niet begreep waarom dit leed ons was aangedaan
In haar dagboek las ik dat ze opzoek was naar een jongen
Die hield van haar net als zij van hem
Zonder een rem of beperking
Een genietbare schenking
Ondanks hun liefde waren ze onbegrepen
Zij die van elkaar hielden waren ingesneden
Zij die leden
Maar bij elkaar begrepen
Hun liefde mocht niet baten
Onder de sterren die zij zagen
Gaven zij helende kussen aan elkaar
Toch waren haar ouders tegen
Ze schuilen en zagen van elkaar hun regen
Stiekem zoeken ze elkaar op
Ze branden dan een kaars aan
Wetend dat hun vuur voor elkaar nooit zal doven
Hun liefde, echte liefde
Wat in elkaar zal blijven geloven