Dagen gaan voorbij, dagen ben ik weer alleen.
Voel me zo alleen hier om me heen.
Een grote scheur die in mijn hart is ontstaan.
Omdat die dagen zo voorbij zijn gegaan.
Zovaak als mijn hart huilt, huilen mijn ogen niet.
Achter mijn glimlach schuilt vaak een hoop verdriet.
Toch moet ik volhouden en doorgaan met mijn leven.
Maar als ik eraan denk dan huil ik weer even.
Het is stil in huis en ik zie die ene foto staan.
En uit de hoek van mijn oog is weer een traan gegaan.
Ik sluit mijn ogen en houd mijn adem in.
Nooit meer wil ik wakker worden, het heeft geen zin.
Ik mis die prachtige lach.
Ik mis elk uur en elke dag.
De gevoelens van liefde en geluk
zijn vervangen door diepe pijn en ongeluk.
Ik voel me zo eenzaam en alleen.
En mijn gedachtes kunnen nergens anders heen.
Ik heb gin zin om door te gaan, want wat heeft
Alles dan nog voor zin!