soms houd ik me vast
aan de kapotte klok
wacht tot het vallen stopt
een gebroken hart dat draagt jou naam
de klok is niet meer dan een waarschuwing
in mijn ogen zie ik te vaak
de reflectie van jou gedaante
maar houd de tijd scherp in de gaten
het is laat
te lang draag dat met me mee
er zijn dagen dat de klok weer zachtjes tikt
en dan komt jou geest voorbij
maar voorbij is voorbij
draag het tot en over zee
als je zou weten van dat
zeg je dan ja
of nee
dat is de vraag waar ik het antwoord al jaren op weet
en draag het wel weer mee