overal zijn blije gezichten,
achter mij wordt gelachen,
voor mij wordt geflirt,
naast me wordt gesmoest.
en ik doe niks.
ik ben verdoofd,
en kijk naar anderen, alsof het vergif is.
kan er nu weer niks aan doen,
het is zo. sinds jij bent weggegaan.
daardoor voel ik me soms zo rot.
en niks kan me er nog uithalen,
en niks is er wat ik wil.
alleen maar wachten..
tot het weer voorbij is..
en ik weer leven wil.
ook zonder jou,
door wil..
want jij komt tog niet terug.
dus waarom zo deppresief blijven??
let me know.. sister..