tegendraads
laat de draden van mijn tandvlees,
het hier en nu maar binden tot
een blinde slavink van het lot
die zichzelf in de dood herrees.
laat de kaken van verrukking
het aardse zijn verteren tot
een wrede speling van het lot
die zijn eigen ziel verving
laat mijn handen in de waanzin
de zweep maar blijven klappen tot
een tweedeling van een eenzaam lot
met tegendraadse hoop verloren ging