hoogingenomen beklimt de haan
de mesthoop op het plein
broedkuikentjes, van schrik ontdaan,
zijn bang en blijven need'rig klein
de hennen kakelen, uitgelaten :
"zie toch die knapperd ! zie zijn kam !"
"ssst ! onze lieverd gaat nu praten"
klokt de bazige kloek : "silence, mesdames !"
hij schraapt zich luid zijn schorre pijp
en spuit zijn dogma's gutturaal
geen kip die zijn woorden begrijpt
maar hij hanteert vast Godse Taal !
geen haan duldt hij meer op het erf,
dat hoort de hele kroost te weten !
wie nog zijn regeltjes bederft
moet maar het rotte graan gaan eten !
parmantig stapt hij van zijn troon
de kloek blinkt dwaas zijn aaltige bot
heel waardig wisselt hij zijn kroon,
op naar het buurhok... want hij is God !