Wat groeit dat bloeit
Uit de leegte van’t bestaan
Langzaam kruipend weggegaan
Van sloffend door het stof
Nu wandelend door het bloemenhof
Een koude kille nacht
Waar de maan de zon opwacht
Is de overgang van nacht naar dag
Wakker geworden met een lach
Zo blijven de tijden keren
Waarvan je elke stap moet leren
Onzekerheid zal blijven groeien
Maar ondanks
Laat ik mezelf eindelijk weer eens bloeien..
Annemieke van der Ven: | Donderdag, november 01, 2007 13:54 |
Goed om te lezen Cora, succes... Liefs... |
|
Z~tjuh: | Donderdag, november 01, 2007 11:53 |
Goedzo laat je maar ontbloeien, want dan zullen nog meer van zulke gedichten volgen hoop ik! liefs |
|
Auteur: Darkdevils-night | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2007 | ||
Thema's: |