Na 12 keer van zwanger vol kommer en pijn,mogen er nu twee heerlijke kinderen zijn.
Toch verlang ik soms terug naar de tijd dat ik 18 was.
Toen was ik een gezellige meid,ook was ik toen wel eenzaam.
Nu heb ik kinderen en ben ik ook soms eenzaam.Moeder zijn was alles wat ik wilde zijn,dat ben ik nu, maar soms denk ik is dit nu fijn?
Zorgen komen en verdriet, wil je dat delen?Liever niet.
De jeugd zegt; mens dat is niet van ons,dit is jou leven en niet van ons.
Ik begrijp de jeugd van nu niet meer,ben nu een alleen staande ouder en dat doet dubbel zeer.
margreet