In het veilige donker van de nacht heb ik gehuild.
Door angst, door angst alleen spraken we niet
meer met elkaar, maar gingen we onze eigen weg.
Langzaam voelde ik de grond onder mijn voeten
afbrokkelen, maar ik liep gewoon verder alsof
er niets aan de hand was, richting de afgrond,
maar er is geen weg meer terug...