Alsjeblieft, laat me alleen.
Ga gewoon weg, en laat me staan.
En gelijk altijd, negeer mijn geween.
Je was er nooit voor mij.
Je hield nooit rekening met mij.
Ik was niets in jouw ogen.
Niets, maar dan ook niets.
Je maakte het alleen maar erger.
Je vernederde mij 24 op 7.
Het is genoeg, ik wil leven.
Reizen van de hel naar de hemel.
Ik wil kunnen dromen en ik wil kunnen gelukkig zijn.
Dus zoek mij ook nooit op.
Mijn hartje zoekt de weg naar het geluk en naar de liefde
die ik echt wel wil nu.
Ik zou willen gaan lopen.
En een plek vinden om te schuilen.
Omdat ik gewoon mijn eigen niet kan zijn.
En omdat ik alles verkrop.
Ik schrijf dit dus neer.
Om mijn gevoel eens uit te leggen.
Sorry voor te storen.
Maar het doet deugd om het toch ergens kwijt te spelen.