Het was markt, zoals iedere woensdagvoormiddag ging ik na mijn aankopen, in het cafeetje aan het eind van de markt mijn twee trappisten drinken.
Er was weinig volk deze week. Een man met een krulsnor die tot aan zijn wenkbrauwen reikte en doordrongen was door het schuim van zijn verse pint. Verder zat er zoals iedere dag Frits, een zonderlinge grijsaard die voortdurend met zichzelf in het Duits ruzie maakt en altijd een schotse rok draagt. Dan was er ook een koppel dat aan de toog in een gesprek verwikkeld was. Eigenlijk en gesprek kon je het niet noemen, Het was een monoloog van de jonge vrouw.
Ik had haar nooit eerder gezien, zij was half in de twintig, bruinblond haar, donkerbruine ogen en een redelijk mooi symmetrisch gezicht, lelijk was zij zeker niet. Zij droeg een diep uitgesneden topje dat net onder haar borsten eindigde verder een short die amper boven en nauwelijks onder haar schaamstreek kwam.
De kerel die naast haar zat was slordig, ongeschoren en aan de lang, in mekaar geklitte haren te zien, waarschijnlijk ook ongewassen.
“Ach shit,” zei ze.
“Hij heeft een verhouding met die del, ik heb hen betrapt in mijn eigenste bed. Ik begrijp hem niet, je kent haar wel, Anne van boven dat kleine wolwinkeltje ‘het Schaap’.
Hij knikte.
“Zeg nu zelf wat heeft die slet nu dat ik niet heb.”
Zij boog zich diep naar hem toe, zodat hij het volle zicht in haar topje kreeg waaronder zij duidelijk geen bh droeg.
Zijn ogen rolden bijna uit hun kassen, hij slikte.
“Dat een vrouw zich zo gemakkelijk aan een vent geeft, begrijp ik niet. Dan heb je toch niet het minste zelfrespect. Hij heeft het mij bekend, vanaf de eerste dag dat zij elkaar ontmoetten was het al van dat. Weet je maat, hoeren zijn het dat soort vrouwen, ze kennen een kerel nauwelijks en oeps zij duiken er mee in de koffer.”
Hij was blijkbaar een man van weinig woorden, of anders had hij het te druk met het bewonderen van het door haar aangeboden paradijs.
“Kom jij hier nog wel eens ik heb jou hier nog nooit gezien, hoe heet jij?”vroeg zij
“Rob,”zei hij kort.
“Ik heet Edit, degoutante naam hé. Mijn vader was weg van de chansons van Piaf, vandaar. Pa was een Fransman, ik heb hem nooit gekend, toen ik vier maand oud was is hij terug naar Parijs getrokken, wij hebben hem daarna nooit meer gezien. Hij zal ook wel een hoerenloper geweest zijn, zoals mijn Sam, alle venten zijn immers hetzelfde. Morgen zijn wij drie jaar getrouwd Sam en ik. Veel zal er niet gefeest worden. Wat zal mijn mama zeggen als ze hoort dat die klojo mij bedriegt. Mijn arme moeder zij heeft altijd gezegd dat Sam niet deugt.”
Zij begon te snikken. Hij schoof zijn barkruk wat dichter naar haar toe, sloeg zijn arm troostend om haar heen en streelde haar troostend over de rug. Toen zijn hand voorzichtig de aanzet van haar borsten zocht en verder, liet zij hem begaan. Het wenen stopte. Nu legde zij haar hand op zijn dij en wreef omhoog naar zijn kruis toe.
“Zullen wij bij mij thuis nog iets drinken; de smeerlap zit toch weer bij zijn hoer.”
Hij knikte instemmend.
Zij, gaven elkaar een recortlange tongzoen, betaalden en verlieten flirtend de zaak.
Ik keek het eerbare meisje begrijpend na en vroeg mij af hoe erg die andere slet dan wel zou zijn.
lonely 1: | Zaterdag, juni 09, 2007 18:38 |
mooi verhaal, idd ik vraag het me ook af, liefs, lonely 1 |
|
lommert: | Zaterdag, juni 09, 2007 18:36 |
fijn je weer te lezen ..je verteltrant neemt je mee tot in de diepste details;)van genoten..zekers...je bent er nog en mag nog..doorgaan:) stevige groet van mij willem |
|
Windwhisper: | Zaterdag, juni 09, 2007 17:16 |
Nou Roger klasse hoor...Fijn je weer te lezen...heerlijk hoor dikke kuzzz Cobie Ik heb ook wel zo mijn geheimpjes hoor Liefs |
|
Fairouz: | Zaterdag, juni 09, 2007 17:12 |
Hahahahaha Ja die sletten van tegenwoordig (excuus voor mijn taalgebruik ) Ben blij U weer te mogen lezen Fairouz | |
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 09 juni 2007 | ||
Thema's: |