Het meisje en de klaproos
Zij vond de klaproos toch zo mooi
Dat zij ze hebben wou.
Het kind zij hurkt, zij pluk.
Zij streelt ze zacht tegen haar wang.
Zij ruikt de frisse ochtend dauw.
Maar kijk, de bloem verwelkt zo snel.
Haar rode kleur verbleekt.
Haar schoonheid schrompelt in elkaar.
Het kind, is bang.
De bloem sterft snel, het meisje weent.
Geen schoonheid meer.
Want onbewust heeft ze vermoord,
lonely 1: | Dinsdag, mei 29, 2007 22:18 |
prachtig gedicht met een mooie boodschap liefs, lonely 1 |
|
M@rcel: | Dinsdag, mei 29, 2007 13:32 |
prachtig geschreven Bompa heel,heel mooi Liefs M@rcel |
|
teun hoek: | Dinsdag, mei 29, 2007 11:58 |
mooi . Zo vaak valt het op dat mensen klaprozen plukken en ze voor ze thuis zijn zie wegzakken . |
|
Mandje: | Dinsdag, mei 29, 2007 09:07 |
mooie boodschap en een titel naar m''n hart! liefs, Marianne |
|
Hilly N: | Dinsdag, mei 29, 2007 08:33 |
mooi neergezet. lieve groet, Hilly |
|
L.Bert: | Dinsdag, mei 29, 2007 08:22 |
Heel mooi jouw gevoel in de tweestrijd hebben en laten leven, beschreven. | |
Windwhisper: | Dinsdag, mei 29, 2007 08:21 |
Wat een droefheid...ze wilde behouden en koesteren en ongewild drukte ze dood. Mooi in voelen Roger Goede morgen liefs Cobie kuzzzz |
|
remie: | Dinsdag, mei 29, 2007 08:19 |
er staan er zat, hele bermen vol, maar dat zal je niet met je gedicht bedoelen...liefs remie | |
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 29 mei 2007 | ||
Thema's: |