14 jaar geleden kwam ik tijdens carnaval
terecht in het zieken huis door een val
terwijl ik in een rolstoel naar de uitgang ging
hoorde ik dat mijn neefje was geboren, zo lief zo klein ding
12 jaren die gingen voorbij
en toen was er grote vreugde bij mij
ook ik kreeg een zoontje heel klein en teer
even had de realiteit aan mij niets meer
door de bevalling kwam ik in een rolstoel
maar dat kon me niet deren wat hield ik van hem een heleboel
6 weekjes was hij oud
en toen ging er in mijn droomwereld iets gigantisch fout
ik kreeg van mijn zus een afschuwlijk bericht
toen spatte mijn wolk uitelkaar en vertrok mijn gezicht
mijn neefje had een treinongeluk gehad
en niemand wist hoe of wat
later op de dag bleek dat hij was overleden
wat een tranen zijn er over mijn gezicht gegleden
in een rolstoel had ik hem ontmoet en in een rolstoel nam ik afscheid
afscheid van mijn lieve neef die te jong overleed tot mijn spijt
nu 1.5 jaar later is het verdriet niet verloren gegaan
hij is zelfs bijna jarig,wat hebben we daar nu aan?
jeroen ik zal er zijn op je geboortedag
want het blijft voor ons een speciale dag