Ik ben eindelijk aangekomen,
Op de plek waar ik naar was gezonden,
Maar degene die mij gestuurd heeft,
Was waarschijnlijk verkeerd verbonden.
Ik kan hier niets veranderen..
Deze plek mist het verstand.
Al zou je een leger van mij sturen.
Daartegen is de wereld bestand.
Ik sta misschien alleen,
Dat neem ik maar op de koop.
Bij elke seconde dat ik rondkijk,
Verlies ik steeds een korrel hoop.
De tijd tikt als een zandloper,
en ik wacht lachend met geduld,
Op de dag dat het lichtje uitgaat,
En het duister wordt onthuld.