als zelfs het zicht niet meer ver reikt
in de koude van de regen, kom dan hier
en houd me tegen van de sprong – even,
even maar, dan laat ik je weer gaan
ik kan alleen niet staan, hier zonder jou
morgen is het nog niet weg, misschien
minder erg dan gisteren en vandaag, maar
waarschijnlijk niet, waarschijnlijk niet
houd me vast, een seconde lang, zodat
ik niet bang meer hoef te zijn – in eenzaamheid
omdat het leven stil staat, sinds jij er niet meer bent
Sarah Blind: | Donderdag, maart 29, 2007 11:19 |
Hoe rakend.. Liefs, Sarah |
|
Amon: | Donderdag, maart 29, 2007 10:55 |
tja, what can I say.... | |
Windwhisper: | Donderdag, maart 29, 2007 10:33 |
wohhhh ondanks de voelbare pijn en de eenzaamheid een kei van een gedicht Goede morgen met liefs Cobie |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 29 maart 2007 | ||
Thema's: |