Tussen de scheuren door
laten de kreukels zien
dat ze nog leven
laten me struikelen.
Het leven opzich is al een ramp
't verleden volgt m'n bewegingen.
't zit allemaal onder m'n kleren
maar 'k zal t niet laten zien,
mijn lijf is van mij.
De waarheid blijft zichzelf
stiekem verbergen,
zodra de kleren van
m'n lijf worden gescheurd
sluipt hij stiekem weg,
maar verliest me niet uit 't oog.
Ja, de waarheid,
of de wens waar we naar leven
het beeld van de toekomst
treitert en hindert ons,
beneemt ons het bewegen
en vilt langzaam ons bestaan.
Kan iemand me vertellen
wanneer de wereld stopt met draaien?
Kus m'n laatste wens,
draai me om, en kijk opeens
in je ogen, en besef
dat m'n laatste wens
voor m'n neus staat te lachen
en me langzaam alleen laat.
De waarheid.