Soms zijn m'n gedachtes zo eng
Dan denk ik dat ik dood wil
Ik wil mezelf dan pijn doen
Zoals ik altijd deed
Soms zijn m'n gedachtes zo eng
Dan denk ik over later
Zo bang voor de toekomst
Morgenochtend, volgend jaar
Soms zijn m'n gedachtes zo eng
Dan denk ik; laat maar zitten
Laat iedereen maar stikken
Ik wil hier niet meer zijn
Het is eng om zo te denken
Misschien wil ik helemaal niet dood
Ik wil eens kunnen liggen
En dan eens iets anders denken
Dan aan de trein die ik voorbij hoor komen
En voor me te zien hoe ik er voor spring
Ik wil eens kunnen lachen
En dat dan ook echt menen
Dat gebeurd zelden, maar het gebeurd
Er is dus nog hoop.. alleen is het nu even verdwenen
Mijn gedachtes voelen niet van mij
Ookal heb ik ze al jaren
Ik heb er te lang naar geluisterd
Ik wil er niet meer aan toegeven
Ik wil mn lichaam de brandende pijn besparen
Mijn gedachtes overspoelen me
Alsof ik er geen controle meer over heb
Het is net een grote golf
Maar waarom is het altijd vloed
En nooit eens een keer eb?