Als ik je
heel zacht kon fluisteren in je oor
heel zacht, in tegenstelling tot
mijn grote luide mond
en mijn bulderende lach,
mijn alomtegenwoordige grapjes
en mijn speelse steken,
heel zacht, zoals jij
voelt wanneer mijn neus
langs je haar in je nek
rust zoekt en vindt
en je heerlijke geur opsnuift,
zoals de geur van thuis zou moeten zijn,
zacht en warm zoals jij bent
en veilig.
Als ik je heel zacht fluisteren kon
hoe graag ik je zie
en hoeveel jij voor me betekent,
hoe mijn hartje salto's maakt
in jouw aanwezigheid
en hoe mijn tranen kunnen vallen
-van puur geluk-
na een dagje samen, door
de vele mooie momentjes samen
en de vele blikken, die enkel
beduiden dat we elkaar
woordenloos begrijpen.
Als ik heel zacht fluisteren kon
in je oor,
zou je dan, misschien?