weer die engel
gezien
ditmaal
was het bij de poort
richting de hemel
hij wachtte me op
zette me aan het denken
vertelde me een verhaal
over een meisje
mijn meisje
mijn schat
die ik nooit vergat
diep in me hart
zat ze verstopt
ondanks dat ze weg was
verdwenen door de mist
zag ik haar staan
maar hoe hard ik ook kon rennen
ik kon haar niet redden
want steeds kwam ik
niet dichterbij haar
waardoor de afstand bleef
als ik een stap terug deed
zette zij er een vooruit
alweer die engel
met zijn levensles
over mijn zondes
over mijn geloof
ditmaal
was de engel anders gekleed
geen witte vleugels meer
geen wit pak aan
een zwart gewaad
en zwarte vleugels
als de duivelsengel