ik voelde de pijn
langzaam kwamen
er sneden in me pols
bloed op me dekbed
terwijl ik zelf niks had
had me niet gesneden
maar jij wel
en ik voelde het
ik zag het
met me eigen ogen
langzaam vielen
de druppels
op me dekbed
een rinkelende telefoon
met een verwarde stem
nog steeds dat bloed
riep me moeder
die zag niks
ik was de enige
ze verklaart me vast voor gek
toen weer de telefoon
durfde niet op te nemen
de tweede keer wel
stilte aan de andere kant
maar ik hoorde gesnik
ik zag het weer
al dat bloed
rood
werd mijn laken
en toen mijn matras
ik vluchtte naar buiten
op zoek naar adem
op zoek naar rust
die ik niet vond
dus ging ik zwijgend
terug naar binnen