Eliano had zijn juf enkele maanden geleden verteld dat zijn bompa altijd mooie verhaaltjes en versjes maakte.
Toen ik enkele gedichtjes aan de juf gaf die ze leuk vond, schreef Ik voor het klasje regelmatig een versje dat de kindjes dan leerden.
Juffrouw Ingrid zei dat er verschillende leerlingen het moeilijk hadden met het lezen van links naar rechts.
“Ik zou ze dat graag bijbrengen met de hulp van een versje, maar wat rijmt er nu op van links naar rechts vroeg zij mij. Kan jij soms iets voor mij verzinnen?” vroeg zij mij op een morgen.
’s Middags reeds gaf ik haar het volgende rijmpje.
Van links naar rechts zo moet het gaan
Dan komen er allemaal woordjes aan.
Van links naar rechts is dat niet raar.
Dan komen de zinnetjes na elkaar.
Voor de herfstvakantie stond er in Eliano’s agenda, of den bompa eens iets in de klas wilde uitleggen over gedichtjes.
Voor volwassenen had ik les gegeven ja, maar voor kindjes van zes; neen, dat had ik nog nooit gedaan.
Ik gaf les als docent aan mensen die hun diploma moesten halen als verzekeringsmakelaar. Ik heb toen wel grappige momenten meegemaakt.
Ik nam ook de examens af van de kandidaat verzekeringsconsulenten. Soms jonge mensen, maar vaak ook kandidaten op rijpere leeftijd, die bij vrienden en familieleden al eens een polis hadden afgesloten en op een late roeping hoopten.
Sommige slaagden erin, anderen dan weer bakten er niets van en hadden geen idee over het product dat zij wilden verkopen.
Er zaten wel eens kandidaten bij die er niets van snapten en die dan later hun klanten de wildste beloften zouden doen.
Een keer was er een bij; de examens waren afgelopen.
Geen vier van de zeventig vragen had de man juist beantwoord.
Het ging om hun broodwinning, daarom gaf ik de deelnemers alle kansen om te slagen, dus riep ik de kerel bij mij.
Het was een man, rond de vijftig, hij had een gastronomisch buikje, een paarsrood gelaat met blauwe adertjes doorspekt en een goedlachse blik in zijn glinsterende deugnietoogjes.
“Man,” zei ik “ik heb hier de resultaten van je examens je ziet het is droevig gesteld met jouw kennis. Je hebt mijn lessen niet al te veel ingestudeerd. Ik denk zelfs jij ze thuis niet eens bekeken hebt. Je moet herkansen hoor.”
“Dat vermoede ik mijnheer,” lachte hij.
“Goed, ik ga je nog één kans geven. Misschien was het de stress die je parten speelde, nu ga ik opnieuw enkele vragen stellen, jij gaat op een ontspannen manier nadenken en ik weet zeker dat het je nu wel zal lukken.” zei ik hem bemoedigend.
“Neen mijnheer, stress dat heb ik nooit hoor, wat is dat?”
“Zoveel te beter, zullen wij er dan meteen aan beginnen?”
“Zeg, voor wij starten, ken je die mop van dat meisje van zestien?” Vroeg hij.
“Neen, die ken ik niet.” zei ik, vertel. Ik ben altijd wel voor een goede mop te vinden, bovendien zou dat de mans zenuwen wel wegnemen dacht ik
Op een gezapige toon begon hij zijn verhaal.
“Op een dag zocht een vader zijn dochtertje van zestien. Nergens in het huis was het meisje te vinden.
Dan merkte hij in haar slaapkamer een enveloppe op het bed. ‘Voor papa’, las hij.’
Met bevende handen haalde hij het briefje uit de briefomslag en las:
Liefste papa.
Als je dit leest, ben ik al ver weg.
Ik ga naar Marokko. Niet ongerust zijn papa, ik kom binnen enkele maanden terug hoor.
Je wist dat nog niet, ik heb een vriendje leren kennen, Ali. Ali is een toffe jongen hoewel hij er voor bekend stond dat hij wel eens een handtas durfde plukken van oude dametjes, dat doet hij nu niet meer.
Ali is een brave jongen geworden.
Hij is een schatje, papa wij hebben al heel wat lol gemaakt. Ali heeft mij wiet en shit leren kennen. Geloof mij papa het verreikt de geest. Soms hebben wij ook een beetje coke, dat is nog zaliger, maar duur.
Om mijn bijdrage in de kosten te leveren, slaap ik al eens met een van Ali’s vrienden, kei koele gasten hoor.
Oh ja papa, ik ben zwanger, ik vermoed van Ali. Je zal later ons kindje wel zien. Eerst zijn familie zegt Ali, daarom gaan wij tot na de bevalling naar Marokko.
Zeg pa, een ding wil ik je nog vragen, doe eens een gebed en vraag aan God dat de wetenschap iets tegen aids kan vinden. Zo kan Ali misschien nog genezen.
Dag pa,
Je lieve dochter Femke.
Ps. Geschrokken zeker papa? Het was maar een grapje hoor. Ik ben mijn vriendinnetje Joke. Zo zie je maar papa, dat er ergere dingen zijn dan mijn slecht rapport dat ik onder mijn bed verstopt heb.”
De verteller bulderde van het lachen.
“Een goede hé mijnheer,” schaterde hij.
“ja, ja dat wel, maar nu gaan wij toch even verder doen voor jouw rapport.” Zei ik.
Weer bracht de brave kerel er niets van terecht.
“Het gaat niet man. Ik kan je geen attest bezorgen” zei ik.
“Neen mijnheer, ik weet het van verzekeringen weet ik de ballen. Ik ben slager, ik wil alleen wat bijverdienen. Als ik jou moest vragen om een beest uit te benen, daar zou jij ook niet veel van terecht brengen hé.”
Neen, dat moest ik toegeven.
Deze morgen stond ik dan voor het eerst in mijn leven voor een klasje van het eerste leerjaar. Ik kwam als een Romeinse Imperator in de klas. Van Alle kanten werd ik toegejuicht.
“Hé den bompa van Eliano,” klonk het alom.
Ik had mij goed voorbereid. Ik had de volgende twee heel eenvoudige versjes geschreven.
Mijn hondje Puk.
Ik heb een hondje, hij heet Puk.
Hij beet papa’s schoenen stuk.
En een lap uit mama’s rok.
Nu zit hij buiten in een hok.
Jantje Smul snoept.
Jantje Smul eet bergen snoep.
Doet zelfs suiker in zijn soep.
Hij eet kilo’s chocola’.
Lepelt liters gele vla.
Jantje Smul heeft veel verdriet.
Hij poetste zijn tandjes niet
En kijk nu och God, och God.
Al zijn tandjes die zijn rot.
Ik vertelde hen dat een gedichtje maken echt niet zo moeilijk was en dat wij er nu samen, twee gingen maken.
Van elk tweede zinnetje had ik het laatste woord weggelaten die woordjes liet ik de kinderen zelf invullen. Zij hadden echt het gevoel dat zij de versjes helemaal zelf hadden gemaakt.
Wanneer ze daar mee klaar waren zei ik dat een versje ook nog ritme moest hebben, en dat je een gedichtje ook kon zingen.. Voor het eerste, had ik zelf een klein melodietje geschreven. Het tweede konden zij meezingen op de tonen van Kort Jakje.
Ik weet niet wie het meest plezier beleefde, de kinderen of ik.
Als ik de klas verliet kreeg ik applaus en kusjes toegeworpen. Toen ik verzekeringen gaf heb ik dat nooit meegemaakt, zeer de kusjes niet. Ik had voor een andere job moeten kiezen.
Hilly N: | Vrijdag, november 10, 2006 20:20 |
Jij kunt het zo mooi vertellen. Groet van Hilly. Ook een groetje voor Eliano. |
|
sunset: | Vrijdag, november 10, 2006 16:36 |
''k Heb heerlijk genoten van je verhaal. Je vertelt het zo ''sappig''. Liefs en fijne avond verder, sunset PS: Iets intrigeert me. Werkte jij voor de verzekering PS? PS2: Ik schaam mij dood maar door enorme drukte deze en volgende week, krijg jij het beloofde met op- en aanmerkingen pas in de week van 21-11 terug. Oke? |
|
fran92: | Vrijdag, november 10, 2006 14:12 |
wat een heerlijk verhaal!! heb er van genoten liefs fran92 |
|
tears for you: | Vrijdag, november 10, 2006 08:13 |
heerlijk kan je genieten van je oh zo prachtige verhalen heel mooi tears |
|
Reiger: | Vrijdag, november 10, 2006 07:59 |
Ik heb weer geweldig genoten van je heerlijke verhaal.... Prachtig de manier waarop jij schrijft.... |
|
Artifex: | Vrijdag, november 10, 2006 07:39 |
Prachtig verhaal, ik heb er echt van genoten. Liefs, Artifex. |
|
Fata Morgana: | Vrijdag, november 10, 2006 00:54 |
Graag gelezen met grote glimlach, al ben ik meer van de korte samenvatting, hahaha, gelukkig kan ik snel door bompa zijn verhaal heen scrollen, dikke oprechte warme kus Fata. | |
Windwhisper: | Vrijdag, november 10, 2006 00:44 |
Een pracht van een storie weer heb het genietend mee gelezen liefs Cobie en slaap lekker Meester Roger |
|
switi lobi: | Vrijdag, november 10, 2006 00:36 |
Uit jouw leven gegrepen weer, jouw verhalen... Liefsliefs, switi lobi |
|
lonely 1: | Vrijdag, november 10, 2006 00:28 |
heb jarenjang zelf voor de klas gestaan, maar dan kleutertjes van 2,5 - 3 jaar, en ik mis het nog altijd, maar heb door jouw verhaal weer een beetje ''t gevoel van ''mijn'' kindjes terug gehad, mooi en zoals altijd met een glimlach gelezen, liefs, lonely 1 |
|
mums: | Vrijdag, november 10, 2006 00:26 |
tjee bompa, wat weer een verhaal in een verhaal, en weer zo prachtig beschreven. Ik heb weer van je genoten. liefs mums |
|
H.J.: | Vrijdag, november 10, 2006 00:24 |
fantastisch die verhalen van jou. ik geniet telkens met volle teugen. nachtgroet H.J. |
|
Riarno: | Vrijdag, november 10, 2006 00:24 |
wel een hele zit nice job greetings |
|
red one: | Vrijdag, november 10, 2006 00:22 |
weer een geweldig verhaal rovago!! heb er van zitten smullen! knuff redje slaap lekker |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
Thema's: |