Iedereen ziet mij als een meisje
Klein, met een hele grote mond
Maar in mijn kleine hartje
Zit een hele grote wond
Niemand voelt wat ik voel
En wanneer ik het voel
Niemand kan begrijpen
Begrijpen wat ik bedoel
Niemand die eens langs komt
Zomaar spontaan
Echte vrienden lijk ik niet meer te kennen
Daar zal ik maar aan moeten wennen
ze laten het altijd van mijn afhangen
de tranen rollen over mijn wangen
ik doe zo mijn best
maar het is nooit goed genoeg voor de rest
...het leven is voor mij
een hel, vol ellende en pijn
waarom moet het juist
bij mij zo ellendig zijn?...