opgeslokt door verdriet en pijn
ooit sprakelende ogen..
geen woorden gelogen!
sprakelende lach..
die ik mezelf in de foto zag
die is er niet meer..
en dat doet mijn hart zeer..
opgeslokt door verdriet en pijn..
zo had het niet moeten zijn..
maar die ene moment..
heeft hem doen verdwijnen met noorderzon..
nooit geweten dat er veroorzaakt was door 1 persoon..
dan denk ik: hij is absoluut geen vent!
ik heb te lang gezwegen..
het viel erg tegen..
sprakelende ogen en lach..
die in 1 dag..
verdwenen zijn..
opgeslokt door verdriet en pijn..
al mijn tranen gevormd tot 1 groot oceaan..
maar ik moet ook niet blijven stilstaan..
maar verder gaan..
met mijn bestaan..
te lang gezwegen, ik werd doodop..
alles opgekropt als 1 groot prop..
ik kreeg hem niet meer uit..
inwendig gilde ik luid..
mijn echte, sprakelende lach en ogen..
geen woord gelogen!
die zijn ergens in mij verstopt..
te lang gezwegen, te veel opgekropt!
het had niet zo moeten zijn!
opgeslokt door verdriet en pijn!