Gisteren hoorde ik je stem nog -op het antwoordapparaat.
Ik slingerde zinnen naar de hemel, opdat
jij ze vangen kon; lezen zou dat ik je mis.
De nachten zijn nu niet koud meer, maar
soms nog alleen, hier zonder jou.
Onze trap was al gevallen; de treden
kreunden onder mijn gekraak. Lieve,
blijf je wel boven daar - de grond is hard,
en mijn tranen kunnen geen doden helen.
Laura Luijkx: | Woensdag, oktober 18, 2006 17:22 |
Stilmakend mooi, meid! Knuf en liefs, |
|
Panta Rhei: | Woensdag, oktober 18, 2006 10:25 |
-knuffelt- :) | |
lonely 1: | Dinsdag, oktober 17, 2006 23:16 |
stilmakend mooi! liefs, lonely 1 |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, oktober 17, 2006 23:07 |
bijzonder mooi geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 17 oktober 2006 | ||
Thema's: |