Weet je nog dat ik wegging en ik je wakker maakte-
toen je voor het eerst goed sliep. Ik zie je snel weer,
maar nooit, nooit had ik mogen gaan. Je lag alleen
en de ochtend kwam. Geen goud, slechts droge mond-
raakte ik je laatste adem kwijt.
bring-me-on: | Dinsdag, september 19, 2006 07:23 |
echt prachtig! *is hem nog een keer lezen* x. | |
Joosteltje: | Donderdag, september 14, 2006 22:53 |
Ah. Zo mooi. Hou van je. Kusjex. | |
The Slayer: | Woensdag, september 13, 2006 17:40 |
oeww... lange tijd geleden dak nog eens wat heb gelezen en dan ineens zo een heerlijk dicht !! heel puur geschreven ;) liefss The Slayer |
|
Mathilde: | Woensdag, september 13, 2006 09:45 |
auw... (maar wel mooi) knuf! |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, september 13, 2006 09:26 |
prachttitel, had iets heel anders verwacht, zo raak en recht uit het hart geschreven dit, liefs, |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, september 13, 2006 09:25 |
*stil* | |
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2006 | ||
Thema's: |