Het fijne rag gebezemd
uit de kieren van mijn ziel
mijn bazuin schalt stilte
langs de echo`s van woorden
ik hoor de klanken
van druppen op steen
ik hoor de fluister
van engelen om me heen
vergeten de poorten
is het de sleutel die niet meer past
ik adem met de neus in de wind
en ken de snoevers van haver tot gort
veeg aan de poorten
zielen tot vergetelheid
maar draag de liefde mee
in de gondel van de eeuwigheid
***Wim****
M@rcel: | Maandag, september 11, 2006 15:21 |
wat een pracht gedicht Wim echt schitterend mooi Liefs M@rcel |
|
switi lobi: | Zondag, september 10, 2006 21:16 |
Dit is meer dan prachtig..... Lieve groet, liefsliefs en een dikke kus....switi lobi |
|
hiljaa: | Zondag, september 10, 2006 19:25 |
text genoeg om ritme in te leggen! misterieus sterk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2006 | ||
Thema's: |