Ik wil mijn echte kleuren zo graag aan de buitenwereld laten zien.
Maar soms durf ik het niet.
Stuit ik weer op die blinde witte muur van angst en onbegrip.Ze zullen me toch wel niet begrijpen is wat ik denk.
Daarom als een kennis me vraagt hoe het gaat ,is het dat ik prima zeg en hem een vage glimlach schenk.
Mijn gedachtes, mijn problemen ,mijn eigen ik,die hou ik vaak prive.
Daar is iedereen tevreden mee.
Maar ooit laat ik mijn eigen kleuren zien.
Laat ik zien wie ik echt wil zijn.
Doorbreek ik die muur.
Daarom moet ik nu voor mezelf gaan vechten en strijden.
Dan pas kan ik mezelf van die muur bevrijden.