Het lukt mij niet meer,
ik zak alleen maar verder weg.
Er komt te veel naar me toe,
ik kan het verleden niet gaan verwerken.
Er komt te veel op me bord,
wat moet ik toch doen.
Eerst moet ik verleden plekje geven,
nu komt de scheiding er ook nog eens bij.
Maar dat is het nog niet,
er is thuis een hoop pijn en verdriet.
Niemand kan meer normaal praten,
iedereen raakt zichzelf en ander kwijt.
Waar moet ik toch heen,
ik voel me heer zo eenzaam.
De een naar het ander eruit gegooid,
dan mogen we komen dan weer niet.
Dit gaat niet goed meer,
ik wil zo echt niet meer.
Mijn moed raakt langzaam op,
ik zal verdrinken in me eigen pijn en vedriet.