Bij het ochtenddauw ontwaak je uit je slaap
en sla je al je blaadjes open.
Wanhopig probeer je te rijken naar de zon
om iets van zijn warme stralen op te vangen
en om zo je dag te overleven.
Waarna je, bij het vallen van de avond,
je blaadjes vermoeid terug dichtklapt.
Zo ontwaakt de mens elke dag uit zijn leven.
Steeds zoekend naar iets nieuw, iets zinvol,
rijkend naar datgene wat hij nooit kan vinden, berijken.
Maar, op een dag is de zoektocht afgelopen
en vindt hij waar hij jarenlang naar opzoek was.
At last reunited with the lost ones,
maar ook met het bloempje.
Op dit moment kruist het pad van het bloempje deze van de mens
om zo in eeuwigheid verder te leven.
Dit symbool: een bloem op het graf van een overledenen.
Het teken van eerbetoon en het niet alleen overgaan naar de andere wereld.
Dat is het samen afscheid nemen van het bloempje en de mens.
Beide rijkend naar elkaar, naar de andere wereld.