Soms voel ik mij zo alleen
Ook al zijn er heel veel mensen om mij heen
Dan zou ik wel willen roepen, zien jullie het dan niet
Ik ben hier en zit vol verdriet
Helaas zit de wereld niet meer zo in elkaar
En staan mensen niet zomaar meer voor iemand klaar
Vaak genoeg moet je het gewoon zelf doen
Moet je het zelfs stellen zonder een zoen
Als iedereen nou eens een beetje meer zou kijken
Het zou zelfs je leven kunnen verrijken
Helaas lopen de meeste mensen met oogkleppen voor
En hebben voor anderen geen luisterend oor
Jezelf openstellen wordt er dan gezegd
Maar die lange weg heb ik al eens afgelegd
Dat leverde mij niet zo heel veel op
Het werd alleen maar weer voller in mijn kop
Ach wie weet komt er ooit nog iemand voorbij
Die de tijd neemt en even kijkt naar mij
Ik vecht voor mezelf en kom er wel weer uit, een keer
En dan is het echt over en nooit weer
Nooit weer opnieuw alle pijn voelen
En haarfijn weten wat mensen bedoelen
Zien hoe ze zich afkeren van mij
Als ik niet mezelf kan zijn, dus niet blij
Deze depressie gaat ooit voorbij
Dan is mijn leven weer helemaal van mij.