Er was eens een jongen
gedreven door woede, pijn en haat.
De jongen was vergeten,
waar het leven over gaat.
De jongen was verloren,
verloren op het verkeerde pad.
Had vrienden verloren,
omdat hij hun vergat.
De jongen liep maar verder,
hopend op de juiste weg.
Hij had hem weer gevonden.
Een overwinning op de pech.
De jongen keek toen om,
naar het afgelopen pad.
De jongen moest toen lachen,
dat de ellende erop zat.
De jongen lachte harder,
en riep: wat geeft me dit een kick.
Zijn ogen gingen open.
Oh wacht. Die jongen dat ben ik.