Hij loopt
In z'n niksie over lichamen,
Over heuvels van lijken,
Even van z'n kleding bevrijd.
Als een bezetene begon hij op
Haar te springen, alsof ze
Nog niet dood genoeg
Was.
Hij loopt over heuvels,
Over valleien van lichamen
Over schoonheid
Over dood
Over lijken van deze nacht.
In zijn niksie danst hij op
graven,
eventjes van zijn kleding bevrijd.
hij huilt en hij lacht,
hij danst
hij danst over haar graf
met een roos, met zijn hart,
die hij al eerder aan haar gaf,
Hij
Hij geeft zichzelf aan haar dode lichaam
Hij ligt op haar graf
Te liggen,
Daar waar hij eerder danste
Ligt hij nu,
Slapend in zn niksie,
voor eeuwig van zijn kleding bevrijd.