verdwaast verdwaalt
niet gering te verstaan
hemels lucht vol tranen
daarin moet men een weg banen
glorie tijd verloren vergeten
heb met moed de tijd gestreden
het zuchten ben ik beu, de zon
mag nu verdwijnen – al het broze
breekt nu af, het is mijn hart
dat het begaf in een lente die
moest bloeien
blakend van gezondheid
maar inner die is ziek
de pijn onmeetbaar te dragen
omringd in sober grijs
laat de zon maar niet meer verschijnen
de ondagen zijn een deugd
in een miljoenen taal waar
treur de wilg ontknopt en
ziektes op kraaiennesten
doen gelijken – edoch, de dijk
is jouw rots het steen je land
en de lengte de duur van je leven
m@rcel: | Zaterdag, mei 27, 2006 18:36 |
schitterend mooi geschreven dit duet door jullie beiden heel erg mooi Liefs m@rcel |
|
sunset: | Zaterdag, mei 27, 2006 15:07 |
Een meer dan mooi duet van jullie. Chapeau. Liefs, sunset |
|
L!@: | Zaterdag, mei 27, 2006 14:02 |
prachtig... | |
hiljaa: | Zaterdag, mei 27, 2006 13:56 |
het was mij ook een waar genoegen! knufkusliefs--hiljaa-- |
|
_Zonneschijn_: | Zaterdag, mei 27, 2006 13:30 |
Super door beiden gedaan! Liefs en een fijn weekend! |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 27 mei 2006 | ||
Thema's: |