Ik ren weg van mij
en ben bang voor wat ik denk.
Voor zover je achter een persoon kan staan,
sta ik, in ieder geval niet achter mezelf.
Waar mijn hartje ja roept,
schreeuwt mijn mond zo hard nee.
En alsof ik met andere nog niet genoeg ruzie had,
heb ik dat nu ook nog eens met mezelf
Ik heb geen invloed op wat gebeurd,
er gebeurd gewoon maar wat
Ook al gaat het bij anderen ook zo,
het lijkt net, alsof ik de enige ben.