Dit is wat ik voel,
niemand snapt wat ik bedoel.
Dit is wat ik weet,
wil dat je me nooit vergeet.
Ik ga me eigen weg,
niks meer doen wat iemand anders zegt.
Ik wil wat zeggen maar er komt geen geluid uit mijn mond,
dus niemand die er iets van verstond.
Dit is wat ik wil voelen,
niet onder de stoelen.
Gewoon met opgeheven hoofd,
zonder dat het licht dooft.
Ik moet een kant kiezen,
Links of rechts,
ik heb niks meer te verliezen.
niks meer waar ik voor vecht.
Waarom kan ik niet kiezen?
wat heb ik te verliezen?
Het maakt niks meer uit,
het zijn alleen problemen waar ik op stuit.
Ik heb geen vreugde momenten meer,
het doet me zeer.
Zoals iedereen wel is zo’n moment heeft,
dat je denkt dat niemand om je geeft.
Zorg voor vrienden waar je terug op kan vallen,
Of familie waar je op kunt bouwen,
die zorgen dat je er weer in kunt knallen.
zodat je weet dat ze van je houden.
De pijn die nu aanwezig is,
of is het zo dat ik me vergis.
Die blijft nog wel even rondhangen,
alsof het in mij zit gevangen.
Ik zal het bevrijden,
opnieuw strijden.
Voor nieuwe hoop,
zodat ik me mouwen weer op stroop.
Geef me nieuwe kracht om voort te bestaan…