nu alweer laat ik mijn tranen stromen....
al die tijd ben ik blijven hopen,
dat jij ooit nog eens in mijn leven binnen zal lopen.
met jou in mijn gedachten,
bleef ik voor je vechten en op jou wachten.
net zag ik je...en hoopte zo..dat je even met mij kwam praten,
maar je liep zomaar door...
waardoor ik mijn tranen weer moest laten.
ik zag je..en hoopte stiekem dat je even je armen om me heen zal slaan,
maar je keek niet eens naar me om...
en hebt mij voor de zoveelste keer weer pijn gedaan.
en nu besef ik dan...dat ik nooit meer gewoon met jou zal kunnen praten,
nu besef ik dat ik je toch echt los moet laten.
het doet me nog steeds verschrikkelijk veel pijn,
maar ik besef nu toch echt dat het tussen ons nooit meer zoals eerder zal zijn
Anneke v/d Wel: | Zondag, april 23, 2006 16:23 |
Mooi verwoord! Kop op, blijf de mooie herinneringen koesteren... De ware komt vanzelf wel een keer langs lopen en laat je niet staan!! Liefs Anneke |
|
appeltje: | Zondag, april 23, 2006 15:24 |
pijnlijk, maar heel mooi geschreven, sterkte!!! liefs appeltje |
|
dishesqueen: | Zondag, april 23, 2006 11:56 |
mooi......... | |
Auteur: ZonnigZonnetje | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 23 april 2006 | ||
Thema's: |