soms raken dingen je zo erg
dat je totaal sprakeloos bent
woorden die je zo beschadigen
waardoor je die ander niet herkend
je voelt de onmacht in je opkomen
zoeken naar woorden die er niet zijn
geen geluid meer kunnen produceren
wat voel je jezelf dan opeens klein
van klappen krijg je blauwe plekken
van woorden hele diepe sneden
de littekens zijn er onzichtbaar
maar dan heb je enorm geleden
switi lobi: | Woensdag, maart 08, 2006 22:08 |
Hele dikke knuffelkus voor jou! Liefsliefs....switi lobi |
|
Will Hanssen: | Woensdag, maart 08, 2006 19:27 |
In één GOED woord zitten drie winters WARMTE, één kwaad woord doet evenveel pijn als zes maanden vorst. Mooi verwoord gedicht Riann. Liefs, Will |
|
*zwarte schaduw*: | Woensdag, maart 08, 2006 14:41 |
worden kwetsen, beschadigen, als je dat maar goed beseft! | |
Gert: | Woensdag, maart 08, 2006 14:28 |
WOW! Dit is perfect, het gedicht, het lettertype, de achtergrond. Het is gewoon één schitterend geheel. Topper! Liefs, Gert |
|
Renate-td-: | Woensdag, maart 08, 2006 00:58 |
Ja, en het lost niets op.. liefs, |
|
mums: | Woensdag, maart 08, 2006 00:32 |
dn geven we even een troostknuf. Ik zeg altijd ik heb liever dat je me slaat, dan die geseling met woorden. Die pijn blijft hangen en niemand die je mishandeling ziet. liefs mums |
|
flowers: | Woensdag, maart 08, 2006 00:15 |
heey, mooi verwoord!! liefs en -x- |
|
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 08 maart 2006 | ||
Thema's: |