Het paardenbloemen meisje
de stengel tint haar haar wat groen
zij draagt een warmzonnen kleed
en weelderig dat moet gezegd met
haar wezen op de verte gericht
ik wil niet zeggen einder
misschien is dit een nieuw begin
zo kijkt ze met de ogen groot
de lippen alsof ze kussen wil
een onbekende drang,adem
die zaad veel verder draagt en
meeneemt in de blauwe lucht
waar wolken buigen voor de zon
haar huid de zijde plukt
en het zachtste van de kleuren steelt
©Erna