Ik zit opgekropen in elkaar
Omdat ik van het verdriet verga
Waarom gebeuren die dingen bij mij?
Waar ik z’n verdriet van krijg?
Er zijn zo veel dingen gebeurd
Nu is mijn hart helemaal verscheurd
Waarom zit het mij nou tegen?
En kan ik het gewoon niet vergeten?
Het lijk net of ik er alleen voor sta
Hoe moet ik verder gaan?
Het lijkt net of er niemand na me omkijkt
En dat ik maar in mijn verdriet verzwijkt
Dat ze mij alleen maar verkeerde dingen geven
En niet met mij meeleven
Ze deken er te gemakkelijk over
Dat het zo valt te doven
Maar dat is het niet!
En dat doet me nog meer verdriet
Ik kan het niet alleen aan
Wedden dat ik dan verga
Want ik kan allen maar huilen
En in mijn pen en papier verschuilen
Een keer houd het op
Ik zit nu echt aan de top
Dat ik me zo rot voel van binnen
Dat kan ik echt niet verdringen
Voel me ellendig en kapot
Zodat ik het nog meer verstopt
Het moet oprotten, weg
Heel moeilijk is dat zeg
Is er niemand die me helpen kan?
Wat is me leven met mij van plan?
Er loopt een koude rilling over mijn rug
En ik maak dan een diepe zucht
Alles komt goed
Al weet ik niet hoe het moet
Er zullen mensen zijn voor mij
Zo dat dit gevoel verdwijnt