Gun mij tijd, ik zal het leren
maar nu, nu is het nog te vroeg
ik wil nog lang geen afschijd nemen
de wond blijft vers door huilend bloed
van tranen die reeds zijn vergaan
Ik kijk naar haar vergeelde foto's
denkend aan wat ik heb gemist
ooit zal het vaarwel mijn lippen halen
dan zal mijn tong de woorden spreken
en ik mijn laatste zucht uitblazen
En als mijn verlangen wordt gestild
dan zal ik je weer echt omarmen
het voelen van je aanwezigheid
want ik kan mij niet verwarmen
aan enkel een herinnering
Panta Rhei: | Vrijdag, december 02, 2005 15:48 |
Jammer van de spelfout ;).. Ik vind dat je steeds beter schrijft, iig, op een manier die mij aanspreekt. Je weet de droefheid zo prachtig uit te spreken,word helemaal meegesleurd als ik het lees. Super gedaan meis, liefs, | |
Laura Luijkx: | Vrijdag, december 02, 2005 15:46 |
Voor mij ook kippenvel lieverd! Wohw, prachtig mooi! ik leef zo met je mee! Liefs en onwijs dikke knuff, |
|
Raira (Ria): | Vrijdag, december 02, 2005 00:21 |
een prachtig gedicht ondanks de droefheid die er spreekt succes liefs Ria |
|
quand: | Donderdag, december 01, 2005 22:44 |
goed gedaan hoor:) dat je nog zo goed over dit moeilijk onderwerp kan schrijven, heel knap! knuffel |
|
Mathilde: | Donderdag, december 01, 2005 21:59 |
wow... erg mooi! leest ook heerlijk, ondanks de droeve thematiek. liefs, mathilde |
|
watspreektjouaan: | Donderdag, december 01, 2005 21:54 |
Voor jou jammer dat ik niet in de jury zit... |
|
dishesqueen: | Donderdag, december 01, 2005 21:50 |
wow,erg mooi verwoord...kippenvel! | |
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 01 december 2005 | ||
Thema's: |