hoe zou iemand zich voelen, als hij, volledig verlost van enig sociaal gevoel, over de pechstrook voorbij je scheurt, terwijl jij netjes zit te wachten in de file??
Of als je op je beurt staat te wachten bij de bakker, en er één of andere opgedirkte "dame" (meestal met de grote auto half op de stoep) voorsteekt, omdat ze "haast" heeft?
(en dan op de koop toe nog dat laatste gebakje neemt dat je zo graag eet)
ik denk zo :
Als een klauwend duivelskind
Gedragen door de wind
Verloren zwervend tussen wolken
Die grijs en groot de lucht bevolken
Zo vreet een gedachte zich door m'n hoofd
Die me van al 't gezond verstand berooft
Ik ben zo stilaan gek, compleet
Of totaal geschift, zoals dat heet
Paranoia, schizofrenie
Waanbeelden, is al wat ik nog zie
Bedrogen door de eigen geest
Frustratie maakte me tot beest
Enig gevoel voor menselijkheid
nooit gehad, of allang kwijt
verloren in het kinds geklauw
de verdorvenheid voor altijd trouw
Ik heb recht op alles, ik ben zo vrij
me belangrijker te voelen, méér dan jij
wachten op je beurt is abnormaal
dus doe ik lekker asociaal
(gelukkig ben ik zo niet...)