Oma, waarom ben je toch zo plotseling gegaan
Naar een plaats zo ver bij mij vandaan
Ons achterlatend met enkel nog maar dromen
Heb je stilletjes de laatste bus genomen
Stil staat nu de tijd
Lieve oma ik ben je kwijt
Nog steeds heb ik veel verdriet
En loslaten kan ik je nog niet
M’n verdriet dat nog steeds geen einde kent
Omdat je nu niet meer bij me bent
Toch zal ik altijd blijven geloven
Dat ik eens bij je zal komen daarboven
Houdt de bus ook voor mijn deur stil
En vraagt of ik instappen wil
Hij brengt me daar waar ik wil zijn
Naar een wereld zonder verdriet en pijn
Dan ben ik weer dicht bij jou
De Oma waar ik zielsveel van hou