levensvolle engelen zingen hoge noten
op het trage ritme van traan melodieën
die schallen tot het donkerste hoekje
van je kleine, eikenhouten kist
het is nog niet voorbij, nu pas begint
een echt leven met roze snoepjes,
tonnen speelgoed en zachte knuffels
die je hart tot het randje vullen
samen maar toch ieder op zijn plekje
lachen we verder en kriebelen elkaars
tenen totdat een groots geschater
lange afstand verloren maakt in tijd
weekgedicht
uitdaging van
fox_bert
chocaatje: | Zondag, oktober 09, 2005 19:16 |
Zeker geslaagd denk ik.Liefs mieke | |
hiljaa: | Zondag, oktober 09, 2005 16:13 |
zeer droefmooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
dol_fijn: | Zondag, oktober 09, 2005 13:46 |
toen ik het zat te lezen werd ik er helemaal stil van meis prachtig mooi geschreven hoor kus veel liefs Dol_fijn |
|
fox_bert: | Zondag, oktober 09, 2005 12:34 |
:-( en :-) mooi verwoord, uitdaging zeker geslaagd | |
Raira (Ria): | Zondag, oktober 09, 2005 12:20 |
he kun je mooier de pijn en berusting beschrijven en dan ook nog fictief... liefs knuf Ria |
|
Ikkiewel ( Stella ): | Zondag, oktober 09, 2005 11:30 |
fictie en toch zo realistisch lieve groet Stella |
|
scientist: | Zondag, oktober 09, 2005 11:30 |
Op deze manier kunnen rouwen is mooi, en getuigt van geloof in het goede. Maakt me stil |
|
manik: | Zondag, oktober 09, 2005 11:28 |
prachtig tranen wellen in mijn ogen op manik | |
Hikariaan: | Zondag, oktober 09, 2005 11:28 |
heb de tranen in mijn ogen... liefs Hikari |
|
Auteur: druppeltje | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
Thema's: |