de tranen druppen van mijn gezicht
maar huilen doe ik niet ..
ik denk gewoon over vroeger ,
de tijden die we hadden , samen lachen ,
lachen en lachen ...
die tijden zijn verdwenen ... alles werd anders ,
je werd verliefd , huilde vaak
zodat ik niet wist wat te zeggen ...
ik ken je niet meer ,
oh lieve spiegelbeeld ..
je bent niet wie je zijn moet ..
je doet je voor als iemand anders ,
terwijl je gewoon jezelf moet zijn ..
waarom kan je dat niet ?
is het zo moeilijk ?
oh lieve spiegelbeeld , kon ik maar zijn wie ik was ,
voor dit begon ..
dan kon ik je alles vertellen .. maar nu ,
blijven mijn lippen strak , ...
alles veranderde gewoon door je
hoe kon het zo ver komen ?
je tranen hangen daar maar
te wachten tot ze kunnen vallen
ga recht zitten en kijk naar jezelf !
wat zie je ? ..