ik zwijg en laat het spreken
aan degeen die weet te zeggen
waar schoonheid zich verbergt
in deze warboel die ik ben
een stilte breekt mijn hart
niet wetend waar te vragen
of een spreker op zal staan
om dit niets nog te doorbreken
dwalend door een ziel vol puin
raap ik de brokstukken bij een
die eens mijn leven moesten worden
maar de tijd was nog te jong
14-09-05
Berlioz: | Donderdag, september 15, 2005 21:41 |
als ik nou een potje velpon koop, zullen we dan de brokstukken weer aan elkaar lijmen?en een paar nieuwe stukjes aanbouwen...ik help je wel! kus, je zus | |
Renate-td-: | Donderdag, september 15, 2005 00:26 |
Nieuwetijdskind.. Mooi geschreven Ben, hele dikke knuffel van mij x Renate |
|
n8vlinder: | Woensdag, september 14, 2005 22:40 |
erg mooi verwoord. schoonheid die het verbergt is de duisternis van jou gemis. |
|
mamsiemomo: | Woensdag, september 14, 2005 22:34 |
mooi verwoord... heftige inhoud..... | |
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 14 september 2005 | ||
Thema's: |