14-09-04
gedichtenstrijd
Ons samenzijn is over
de morgen die aanbreekt
is zwarter dan de nacht
het voelt of ik gefaald heb
met het leven in mijn dromen
Ik adem met lange teugen
de grauwe leegte in
snuif de lucht op
van de nieuwgeboren dag
die van mij mag sterven
Eenzaamheid is weer alleen
ben bedrogen, misleid
alles is enkel grijs
de duisternis verdwijnt nimmer
en ik ben nog steeds hier
Aan het einde van geluk
vind ik mijzelf levend
in een wereld van verdriet
Kim
kimW: | Donderdag, september 15, 2005 22:02 |
kat in het bakkie... | |
Renate-td-: | Donderdag, september 15, 2005 00:27 |
Prachtig doch zo droef..rakend verwoord, succes Kim, liefs Renate |
|
Green eyes: | Woensdag, september 14, 2005 22:36 |
Mooi en succes tegenstandster ;-) grts/liefs greentje |
|
psych: | Woensdag, september 14, 2005 21:50 |
poe hee,,,,ja droef mooi,, ,maar zeker graag gelezen laifs..elze |
|
Mathilde: | Woensdag, september 14, 2005 21:32 |
droef-mooi... liefs en succes, mathilde |
|
m@rcel: | Woensdag, september 14, 2005 21:04 |
heel,heel mooi Knuff m@rcel |
|
Panta Rhei: | Woensdag, september 14, 2005 21:00 |
mooi. Succes! kus |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 september 2005 | ||
Thema's: |