vanuit een donkere hoek
observeer ik g
de allerkleinste dingen
mimiek op haar gezicht
de dingen die ze doet
zijn moeizaam en zwaar
een tas met veel bagage
siert en tekent haar
slepend gaat ze voort
soms vallend in een gat
dagen schijnt de zon
of regent ze nat
berg op berg af
dat is haar leven
en onderweg
delen en geven
wat zou ik graag eens even
willen kijken in haar hart
alles zou ik weten
van haar geluk of smart
daar observerend
in de stilte om me heen
kom ik tot besef
ze loopt er niet alleen
zonder dat ze weet
lopen met haar mee
liefdevolle vrienden
die zwoegen met haar mee
denkend peins ik verder
herkenbaar haar gezicht
en opeens staan haar ogen
op mij g
Pijnlijk te beseffen
Het lijkt of ik stik
Ik kijk in de spiegel
Van mij eigen ik
Die vrouw dat ben ik
Op afstand zie ik haar gaan
En op een afstandje
Volg ik haar bestaan….
Niniki: | Zondag, september 04, 2005 10:11 |
Echt geweldig! knuffie Nini |
|
Klaes: | Zaterdag, september 03, 2005 20:23 |
poetisch mooi Groet/Klaes |
|
**a girl**: | Zaterdag, september 03, 2005 19:06 |
wow erg mooi verwoord! bedankt voor je lieve reactie op mn gedicht! veel liefs |
|
m@rcel: | Zaterdag, september 03, 2005 18:11 |
toppie hoor schitterend geschreven Knuff/liefs m@rcel |
|
Cheeke: | Zaterdag, september 03, 2005 16:51 |
Wat een pracht van een gedicht. Triest,mooi opbouwend en dan de climax die mij heel stil doet worden. Liefs, Cheeke | |
Auteur: vlinderr | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 03 september 2005 | ||
Thema's: |