De wolken deze nacht zijn zo duister
Onder hun schaduw beweeg ik me voort
Naast mij staat ze, ze fluistert
Samen trekken we door dit ordeloze oord
De wind blaast krachtig door ons beider haren
Je neemt me mee naar jouw speciale plaats
Twee schimmen rennen door de duisternis, als het vluchtelingen waren,
Komen we hier nu voor het laatst
Een schijn van de zon licht op uit de duisternis
Warme stralen strelen onze huid
De eerste witte gloed die er is
Uit de mist klinkt er een prachtig geluid
De morgen is zo mooi als de dauw ontstaat
In deze mooie wereld zonder verdriet of haat.