Vandaag zat ik bij jou zieknhuisbed, je begint op te geven.
Je zegt het niet maar ik zie dat je niet meer wilt leven.
Ik zie dat je verdriet hebt en ook veel pijn.
Je wilt er alleen voor mij zijn en mijn broers.
Altijd heb je aan mij gedacht,
Jaren heb je op mijn geluk gewacht.
Ik sta er berbaasd van wat wij allemaal samen konden
Je zei dat je pas wegging als ik het geluk had gevonden.
Toen opa ging hielp ik jou en jij hielp mij
Dat maakt me opnieuw weer blij
Nu jij in het ziekenhuis ligt en niet meer verder wil
Geef ik van angst een gil
Omdat ik bang ben je kwijt te geraken
Want wie moet mij dan gelukkig maken???
Lieve oma, leef niet meer voor mij door ook al heb je pijn
Dat is voor mij ook niet fijn
Ga maar want het leven word je te zwaar
Wacht op mij in de wolken daar
Volgens jou was ik altijd een heel speciaal wezen
Dus red ik me nu ook wel, dat beloog ik je bij deze
Ik zal mezelf behelpen als je er niet meer bent
Door jou is het gekomen dat mijn verdriet niet meer rent
Ik zal je missen maar je hebt pijn en verdriet
Ik beloof je, oma, ik vergeet je never nooit, NIET!!!